Bolesław Pągowski (1894-1939?)

Bolesław Pągowski (ps. Orwicz) – inżynier leśnik, pracował jako nadleśniczy i inspektor na terenie Puszczy Białowieskiej.

Urodził się 15 stycznia 1894 roku w miejscowości Ruda Guzowska pod Warszawą. Syn Łukasza i Cecylii z d. Szydłowska.

  W 1910 roku współorganizował tajny skauting w Piotrkowie, był członkiem PDS (Polskie Drużyny Strzeleckie). Uczestniczył w kursie drużyniaków w Nowym Sączu, należał do 3 plutonu piechoty (oddział ćwiczebny), był internowany w Szczypiornie i Łomży. W okresie od listopada 1918 do lutego 1922 roku służył w Wojsku Polskim. Żołnierz I Kompanii Kadrowej Legionów Polskich. Awansowany do rangi kapitana. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 roku.

  Ukończył Wydział Leśny SGGW W Warszawie. Od 1923 roku związany z Lasami Państwowymi. W 1927 roku był leśniczym w Nadleśnictwie Kartuz-Bereza. Prawdopodobnie w początku lat 30-tych przeniósł się na teren Puszczy Białowieskiej. W 1932 roku jest już zatrudniony na stanowisku nadleśniczego Nadleśnictwa Białowieża. W 1936 roku został przeniesiony do biura Dyrekcji Lasów Państwowych w Białowieży; był mianowany inspektorem, kierował Działem Osobowym DLP. Wchodził też w skład grona nauczycielskiego Państwowej Szkoły dla Leśniczych w Białowieży.

  Pełnił funkcję komendanta okręgowego Przysposobienia Wojskowego Leśników. W dniu 11 listopada 1934 roku uczestniczył w otwarciu strzelnicy PWL w Białowieży, a w dniach 4 i 5 lipca 1936 roku sędziował spotkanie tenisowe pomiędzy reprezentacjami PWL Białowieża i PWL Siedlce.

  W Białowieży mieszkał z żoną i synem w Domu Marszałkowskim.

  W 1937 roku został odznaczony za pracę społeczną Srebrnym Krzyżem Zasługi. Posiadał też Odznakę 1 Kompanii Kadrowej, Krzyż Virtuti Militari, Krzyż Niepodległości i Złoty Krzyż Zasługi.

  Dwukrotnie żonaty: ze Stefanią z d. Sitkiewicz (z tego małżeństwa urodził się w 1924 roku syn Włodzimierz), następnie z Melanią z d. Rachuba. Wg informacji Tadeusza Łaźnego, syn Bolesława – Włodzimierz, opuszczony przez wszystkich, przebywał u nich w domu za okupacji niemieckiej, do czasu jego wyjazdu z Białowieży w 1942 roku. Niektóre źródła podają, że Włodzimierz był wywieziony z drugą żoną Bolesława na Syberię. Żona Bolesława Pągowskiego we wrześniu 1939 roku wchodziła z kilkoma innymi paniami – żonami urzędników DLP w skład komitetu udzielającego pomocy rannym polskim żołnierzom przywiezionym do szpitala. (Oprac. Piotr Bajko)
 

Galeria