Poeta, autor panegiryku, w którym wspomina się o Puszczy Białowieskiej.
Urodził się około 1565 roku, prawdopodobnie w Zagórzycach pod Wiślicą. Studiował za granicą.
Rozpoczynał od panegirycznych wierszy okolicznościowych. W 1588 roku ukazał się w Krakowie dokonany przez niego przekład fragmentu „Metamorfoz” Owidiusza – pt. „Actaeon”.
W 1589 roku wydał wiersz pt. „Pisanie satyrów puszcz litewskich do Anny, królewny szwedzkiej o łowach w Białowieży”. Hołdem tym, złożonym siostrze nowego króla Zygmunta III, a prawnuczce Władysława Jagiełły, umocnił swoją pozycję na dworze królewskim. Wiersz ten zaginął. Zygmunt Gloger w swojej „Geografii historycznej ziem dawnej Polski” (Kraków 1900) przywodzi dwa pierwsze jego wersy:
„Z gęstych lasów, gdzie Narew cicho zdawna bieży
I od strumieniów, które biegną z Białowieży”
Od 1592 roku A. Zbylitowski był trukczaszym (stolnikiem nadwornym). W 1593 roku odbył podróż w orszaku Zygmunta III, którą opisał w epickim poemacie „Droga do Szwecyjej” (Kraków 1597). Dwa lata wcześniej (w 1595 roku) ukazała się jego „Historia świętej Genowefy”, która się nie zachowała.
Około 1597 roku A. Zbylitowski opuścił dwór i osiadł w Zbylitowskiej Górze nad Dunajcem. Tu napisał dwa poematy sielskie: „Żywot szlachcica we wsi” (Kraków 1597) oraz „Wieśniaka” (Kraków 1600). Zmarł około 1609 roku. (Oprac. Piotr Bajko)