Ludwik Konarski - pracownik przedwojennej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białowieży

Inżynier leśnik, pracownik przedwojennej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białowieży.

  Urodził się 23 sierpnia 1895 roku w Raszkowie (pow. włoszczowski, woj. kieleckie), w wielodzietnej rodzinie o patriotycznych tradycjach. Szkołę powszechną i gimnazjum ukończył w Kielcach. W 1917 roku rozpoczął studia chemiczne na Politechnice Lwowskiej we Lwowie. Przerwał je, by wstąpić do ochotniczych studenckich oddziałów obrony Lwowa. Został ranny. Po wyzdrowieniu brał udział w wojnie obronnej 1918-1920, bronił Warszawy.

  Zdemobilizowany, wrócił na studia do Lwowa, lecz zmienił kierunek – studiował na Wydziale Rolniczo-Leśnym. W 1925 roku uzyskał dyplom i podjął pracę w urządzaniu lasów państwowych. Pracował najpierw w Dyrekcji Lasów Państwowych we Lwowie, później przeszedł do Biura Urządzania Lasu DLP w Siedlcach. Pracował jako kierownik drużyny urządzeniowej. Urządzał m.in. lasy Puszczy Białowieskiej. Z dniem 1 maja 1934 roku podjął pracę w Biurze Produkcji Drewna DLP w Białowieży jako kontraktowy podreferendarz, następnie – od czerwca 1935 roku – referendarz.

  W 1939 roku został zmobilizowany do wojska, brał udział w kampanii wrześniowej. Po rozbiciu oddziału, wrócił do rodziny w Białowieży, zajętej już przez Sowietów. W początku 1940 roku został aresztowany w Białowieży przez NKWD. Skazano go na 8 lat łagru. Trafił na Ural, gdzie pracował w gospodarstwie leśnym, początkowo jako pracownik fizyczny, a następnie umysłowy. Pod koniec 1944 roku dowiedział się o ogłoszonej w 1943 roku amnestii dla Polaków. Do kraju wrócił 10 maja 1945 roku, bez dokumentów i pieniędzy, które mu skradziono.

  Już 11 maja 1945 roku zgłosił się do biura Centralnego Zarządu Lasów Państwowych w Łodzi. Tutaj otrzymał przydział do ekipy mającej utworzyć Dolnośląską Dyrekcję Lasów Państwowych. Później otrzymał dekret na nadleśniczego Nadleśnictwa Namysłów. Pracował też jako starszy inspektor w Okręgowym Zarządzie Lasów Państwowych we Wrocławiu. Karierę zawodową zakończył na stanowisku radcy w Dziale Technicznym i Normowania OZLP Wrocław. Na emeryturę przeszedł w 1961 roku.

  Działał społecznie w wielu organizacjach, m.in. w Polskim Towarzystwie Leśnym, Lidze Ochrony Przyrody, Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Leśnictwa i Drzewnictwa, w związkach zawodowych.

   Zmarł 2 grudnia 2000 roku w wieku 106 lat. Był najstarszym leśnikiem w Polsce. (oprac. Piotr Bajko)
 

Galeria