Juliusz Brincken  - autor pierwszej  monografii Puszczy Białowieskiej, odwiedził białowieską knieje w 1821 i 1823r.

Polski leśnik pochodzenia niemieckiego, autor pierwszej monografii Puszczy Białowieskiej

Urodził się 26 lutego 1789 roku w Blankenburgu w Harzu (wg niektórych źródeł w 1788 roku w Brunszwiku). Pochodził ze szlachty inflanckiej, która otrzymała indygenat polski. Po ukończeniu uniwersytetu w Getyndze i akademii leśnej w Dreissigacker, przez 10 lat był urzędnikiem leśnym w księstwach - westfalskim i brunszwickim.

W 1818 roku powołany został przez Ludwika Platera do Królestwa Polskiego na stanowisko naczelnego nadleśnego lasów rządowych, na którym pozostawał oficjalnie do 1833 roku. Po zajęciu wrogiego stanowiska wobec powstania 1831 roku został przez Rząd Narodowy zawieszony; uszedł po kryjomu za granicę i powrócił do Królestwa Polskiego dopiero po upadku powstania.

Na rozkaz z Petersburga przywrócono go na zajmowane dotąd stanowisko. Kierował urządzaniem gospodarstwa leśnego, brał czynny udział w wykładach Szczególnej Szkoły Leśnictwa w Warszawie i był głównym redaktorem pisma "Sylwan" (1827-1833).

Po zwiedzeniu z rozkazu rządu we wrześniu 1821 i lutym 1823 roku Puszczy Białowieskiej sporządził jej pierwszą monografię (w języku francuskim) pt. "Mémoire déscriptif sur la forêt impériale de Białowieża en Lithuanie", która ukazała się drukiem w 1826 roku. W polskim przekładzie drukował ją (w skróceniu) „Dziennik Warszawski”, „Dziennik Wileński” (1826) oraz „Sylwan” (1827). Tłumaczenie niemieckie ukazało się w „Wedekinds neue Jahrbűcher der Forstkunde” (1828), a rosyjskie w „Lesnom Choziajstwie” (1835). W 2004 roku w Paryżu ukazało się drugie wydanie tej książki, z adnotacjami i komentarzami Piotra Daszkiewicza, Bogumiły Jędrzejewskiej i Tomasza Samojlika. Botanicy w monografii krytykowali głównie opis roślinności, zawierający wiele błędnych informacji.

J. Brincken wydał także: „O wytępieniu wilków” (1820), „Rozprawy o leśnictwie technicznem i łowiectwie z zastosowaniem do rozporządzeń w lasach rządowych Królestwa Polskiego zaprowadzonych” (1821), „Wykład praktyczny węglarstwa stosowego” (1825).

Juliusz Brincken zmarł 2 czerwca 1846 roku w Warszawie. (oprac. Piotr Bajko)

Galeria