Antoni Kucharski - inżynier leśnictwa, związany z Białowieżą
w okresie międzywojennym
|
Inżynier leśnik, absolwent Wydziału Rolniczo-Leśnego Uniwersytetu Poznańskiego (1927).
W stopniu plutonowego piechoty uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920. Brał udział w wyzwalaniu Wilna, za co został nagrodzony Krzyżem Walecznych.
W 1923 roku rozpoczął pracę w Puszczy Białowieskiej, wiążąc się następnie z utworzonym w kwietniu 1924 roku Nadleśnictwem Rezerwat.Początkowo praktykował u Metodiusza Romanowa, który opracowywał przyrodniczo-leśne podstawy racjonalnej gospodarki w Puszczy. Następnie objął stanowisko adiunkta. Był wykładowcą w Państwowej Szkole dla Leśniczych, pełnił jednocześnie funkcję zastępcy kierownika szkoły.
W Białowieży ożenił się z nauczycielką w miejscowej Szkole Powszechnej - Jadwigą Truchanowicz, z którą miał dwoje dzieci - Sławoja i Konrada.
Na terenie Parku Narodowego przeprowadził badania nad zmianą warunków siedliskowych i szaty roślinnej ze zmianą terenu prostopadle do rzeki Hwoźnej (zob. „Roczniki Nauk Rolniczych i Leśnych” T. XV, 1926).
W 1932 roku został przeniesiony na stanowisko adiunkta w Nadleśnictwie Bronna Góra (Polesie). Następnie był nadleśniczym w Nadleśnictwie Zadworze, póżniej w Nadleśnictwie Zdzięcioł (oba w woj. nowogródzkim).
W dniu 10 lutego 1940 roku został wywieziony z rodziną do obłasti archangielskiej (posiołok Uksora, rejon Szenkusk). Pracował z żoną przy wyrębie lasu. Po nawiązaniu przez rząd londyński stosunków z Moskwą, A. Kucharski przez pewien czas był pełnomocnikiem z ramienia Ambasady RP w Kujbyszewie do opieki nad Polakami w Archangielszczyźnie. Po zerwaniu przez Moskwę stosunków z Londynem, w listopadzie 1942 roku został aresztowany, a 19 maja 1943 roku skazany na 10 lat obozu za „szpiegostwo i agitację antysowiecką”.
Zmarł 28 lipca 1943 roku w obozie Bołtinka pod Kotłasem (obwód archangielski). Pośmiertnie został zrehabilitowany jako niewinna ofiara represji stalinowskich. (oprac. Piotr Bajko)