Budnicka Droga
 |
|
|
"Droga Budnicka" w szacie zimowej (2008r.)
|
|
| długość |
7-8km
|
 |
|
 |
|
Trakt leśny (ok. 7-8 km długości, zwany też Hajnowską Drogą) łączący północną część Hajnówki z główna tryba przecinającą Puszczę Białowieską z północy na południe, która kończy swój południowy bieg na polance pod hotelem robotniczym w Przewłoce.
Nazwa drogi prawdopodobnie pochodzi od tego, że niegdyś była głownym traktem prowadzącym do wsi śródleśnej Budy.
Przez pierwsze 3 kilometry od strony Hajnówki „Droga Budnicka” prowadzi przez mocno przekształcony las niewiele różniący się od lasów jakie mogę zobaczyć w okolicach mojego rodzinnego Lublina. Na tym odcinku drogę przecina szlak czerowny prowadzący dalej do Rezerwatu Lipiny. Warto też zwrócić uwagę na stara bocznicę kolejową bedącą odgałęzieniem linii kolejowej Hajnówka-Białowieża - wykorzystywaną niegdyś przez pobliską jednostkę wojskową. Ok. 3 kilometra droga przechodzi obok powstałej w II poł. lat 80-tych żwirowni, na której dnie poczywa słusznych rozmiarów głaz narzutowy. Wcześniej można skręci do urokliwej cerkiewki położonej na polance śródleśnej. To własnie "Droga Budnicka" uławia dotarcie do najbardziej znanego ośrodka kultu religijnego położonego na obszarze Puszczy Bialowieskiej słynnej "Krynoczki".
Prawdziwe perełki puszczańskie zaczynają się dopiero po 3-4 kilometrze - pojawiają się partie lasu o cechach lasu naturalnego, a w drzewostanie można dostrzec skupienia pomnikowych dębów ( w bezpośrednim sąsiedztwie drogi rosną 2 dęby, których obwód pnia na wys. piersi przekracza 5 m i co najmniej kilkanaście dębów o obwodzie przekraczającym 4 metry oraz jeden jesion o obwodzie pnia 430 cm).
 |
|
Skręt do uroczyska "Krynoczka" (2008r.)
|
Niegdyś drzew o wymiarach pomnikowych rosło tutaj więcej - jednak w latach 80-tych i pierwszej połowie 90-tych wiele z nich zostało wyciętych. Szczególnie boleje na dębem o obwodzie pnia 430 cm rosnącym przy przecięciu "Drogi Budnickiej" z trybą na 4 wiorście licząc od strony Hajnówki oraz, chyba jeszcze bardziej, nad dębem rosnącym na początku 7 wiorsty o obowodzie 515 cm (1984r.). Ten drugi dąb był najgrubszym dębem rosnącym przy "Drodze Budnickiej".- pamiętam go dobrze jeszcze z lat 80-tych. Dziś można jedynie "podziwiać" efektowne pniaki , które pozostały po tych dębach.
 |
|
Dąb o największym obwodzie pnia -525cm rosnący przy "Drodze Budnickiej"
|
W ostatnich 15 latach także kilka dębów rosnacych przy drodze zakończyło swój żywot w sposób naturalny, ale dzięki nowej polityce ochronnej Puszczy pozostawiono je w drzewostanie i te drzewa jeszcze przez długie dziesięciolecia bedą urozmaicać krajobraz puszczański i odgrywać bardzo ważną rolę w jego ekosystemie(np. martwy dąb stojący na rzeczką Dubitką z efektownie wyglądającymi konarami - obw.445cm, drzewo to pojawia się na jednych z pierwszych ujęć filmu "Nie wolno wycinać starych drzew" opowiadającego o potrzebie ochrony całej Puszczy Białowieskiej )
Najlepiej zachowane fragment lasu przylegającego do "Drogi Budnickiej" od połowy lat 80-tych chronione są w obrębie Rezerwatu Dębowy Grąd , a obecnie - od kilku lat - w szerszym zakresie w ramach Rezerwatu Lasy Naturalne Puszczy Białowieskiej. W miejscu przylegania do drogi Rezerwatu Dębowy Grąd "Drogę Budnicką" przecina niewielka leśna rzeczka Dubitka - w okresie lenim wysychająca praktycznie całkowicie.
Piękno „Drogi Budnickiej” - jednego z najbardziej znany traktów leśny Puszczy Białowieskiej dobrze oddają zdjęcia autorstwa Pani Anny Lachowskiej oraz Stormbringera lustrujące to hasło (zdjęcia pniaka i dębu są mojego autorstwa). (oprac.Tomasz Niechoda, zuberek1969@wp.pl)
FILM:
Galeria
 |  |  |
 |  |  |
 |  |  |
 |  |  |
 |  |  |
 |  |
